Als kind zijn we blij met elke centimeter die we gegroeid zijn. Zijn we zo trots dat we het aan mama of papa willen vertellen.
Als we groter zijn, volwassen, groeien we ook, … emotioneel, spiritueel.
De afgelopen 14 dagen heb ik aan mezelf gewerkt. Ik was als kind niet echt gewenst omdat ik een meisje was. Mijn vader heb ik een aantal jaren geleden reeds vergeven. Ik had hem een brief voorgelezen die ik geschreven had, met al mijn gevoelens en de omschrijving hoe ik als kind mijn jeugd had beleefd. Een antwoord op het waarom, heb ik niet gekregen, maar dat doet er ook niet meer toe. Ik heb hem kunnen vergeven. De tijd was aangebroken om mijn moeder te vergeven. Voor haar was ik eerder de gratis poetshulp in huis. Elke dag moest er gepoetst worden. Als ik geen zin had, dan was ik lui. Elke week moest ik de strijk doen van 5 personen, terwijl mijn zussen wel mochten spelen, weggaan,… Zij kregen wel de nodige aandacht en liefde.
Toen ik mijn moeder jaren geleden vroeg waarom ik als enige steeds moest poetsen en strijken kreeg ik als antwoord dat zij dat ook steeds had moeten doen. Nu besef ik dat zij zelf ook niet beter wist. Zij heeft gewoon gedaan wat voor haar normaal was. Ik kan zeggen dat ik de afgelopen 14 dagen mijn innerlijk kind geheeld heb, misschien nog niet volledig, maar ik sta toch weer een stuk verder. Tenslotte zijn het allemaal lagen zoals een ui die we pellen. En met elke laag ... komen we dieper tot de kern. Ik heb dit vooral gedaan door mijn heiligbeen chakra, mijn knie chakra’s en mijn hartchakra te helen. Mijn innerlijk kind heb ik geheeld met de oefening die op mijn website staat. Niet door deze 1 keer te doen, maar door deze een aantal keren te herhalen. Tot ik was uitgehuild en de tranen opgedroogd.
Kijk mama, ik ben gegroeid!